– Nebeski autoput je naziv koji je smišljen kako bismo približili ljudima o čemu se radi. Pravi naziv bi bio “nestabilne mnogostrukosti koje su šestodimenzione”. U stvari, radi se o rutama, gravitacionim koridorima, koji nastaju usled interakcije planeta i raznih drugih objekata u Sunčevom sistemu. Kada se sudaraju gravitacije različitih planeta, nastaju ti koridori, a zahvaljujući njima moguće je brzo kretanje kroz Sunčev sistem – ovako Nataša Todorović, naučni saradnik na Astronomskoj opservatoriji u Beogradu, objašnjava otkriće do kojeg je došla, a koje je odjeknulo u svim svjetskim medijima.
Dug put do konačnih rezultata i objavljivanja naučnog rada uz pomoć dvojice kolega zapravo je započeo 2017. godine, kada je Nataša istražujući u opservatoriji radila na mapiranju Sunčevog sistema i došla do rezultata koji su joj do tada bili nepoznati.
– I ranije su ti autoputevi bili poznati. Od prije 20 godina koriste se za neke svemirske letjelice, međutim, mi smo sada otkrili da se oni prostiru duž cijelog Sunčevog sistema. Uočili smo kako se oni prostiru od Jupitera do planete Neptun. Ranije su bili poznati samo djelići u okolini planeta. Sada je obuhvaćena cijela slika tih puteva, oni su brži i došli smo do proračuna da, bez goriva, brod, kometa ili nešto drugo stiže od Jupitera do Neptuna za manje od 10 godina. Do sada su za tu razdaljinu, od milijardu kilometara, bile potrebne stotine hiljada godina – ističe naučnica za “Blic”.
Dodaje da je važnost ovog otkrića u tome što pruža uvid u porijeklo asteroida i kometa. Zatim, kretanje novootkrivenim putevima iziskuje manje resursa, zbog brzine kojom je moguće kretati se njima.
– Postoji teorija da su asteroidi donijeli vodu na Zemlju, to bi moglo biti rasvijetljeno. Sa druge strane, omogućene su ogromne uštede za ljude koji bi htjeli da šalju sonde u svemir, jer im ne treba nikakav pogon. Mogu da se kreću tim putevima kao list nošen vjetrom – objašnjava Todorović.
Ove koridore Nataša izučava već deset godina, pa je, kako kaže, “igrajući se” tim putevima i parametrima vezanim za njih došla do otkrića. Zbog drugih obaveza i nepredviđenih okolnosti, ono je ostalo u tajnosti sve do prošle godine, kada je nastavila istraživanje i obratila se kolegi Aronu Rozengrinu koji je sada angažovan na Kalifornijskom univerzitetu u San Dijegu.
– On je bio neko vrijeme u Beogradu, gdje sam ga i upoznala i pitala sam ga da mi pomogne da napišem rad. Pristao je, ali nakon što provjeri moje rezultate, pa je angažovao svog studenta Di Vua, porijeklom iz Kine. Zatim smo se zajedno, sa velikim brojem metoda, upustili u provjeravanje rezultata i svaki put su potvrđeni. Objavljivanju rada prethodila je stroga recenzija petorice svjetskih naučnika koji se time bave i trajala je mjesecima. I tokom tih mjeseci bilo je sporednih rezultata, kao što je mogućnost da se tijela sudare na tim auto-putevima, ali i da se njima može stići do drugih planeta – zaključuje naučnica.
O važnosti ovog otkrića govori i činjenica da originalan rad ima 30.000 pregleda, što je u odnosu na 1.000, koliko u prosjeku imaju drugi naučni radovi iz ove oblasti, velika razlika. Upravo zato su ga pojedini mediji nazvali “otkrićem godine”.
(Blic.rs)
