Opština podigla kredit da bi kupila propalu fabriku pa je iznajmila načelnikovoj kćerki za mizernu cijenu zakupa. Firma vlasnice Elene Sladoje proizvodi pelet, a na vrećama broj mobilnog telefona njenog oca, načelnika opštine.
Kalinovik jeste mala i siromašna opština, u kojoj se malo šta proizvodi, osim kvalitetnog drvenog peleta i korupcionaških afera u čijem centru je Radomir Deba Sladoje, načelnik ove lokalne zajednice.
Njegova kćerka Elena vlasnica je firme kojoj je opština iznajmila bivšu fabriku, u kojoj ona sada proizvodi drveni pelet za grijanje.
Na vrećama peleta „Zelengora“, koji ova firma proizvodi, nalazi se i načelnikov broj mobilnog telefona.
Taj broj treba pozvati, ako želite naručiti kvalitetan pelet za ogrev.
Radomir Sladoje ne vidi u tome nikakav problem i tvrdi da je broj greškom štampan na vrećama. Po njegovom mišljenju nije sporno ni to što opština, imovinu za koju se zadužila za oko milion KM, izdaje upravo njegovoj kćerki za 200 maraka mjesečno!?
Upućeniji u prilike u ovoj opštini kažu da kada su načelnik Sladoje i aktualna vlast u pitanju, ništa ne treba da čudi.
On je apsolutni vladar ove opštine, kažu, bio i u vrijeme dok nije zvanično sjedio u načelničkoj fotelji.
Sladoje je vlasnik jedinog restorana, hotela, benzinske pumpe, pa ne treba da čudi ni što opštinskom imovinom raspolaže u skladu s potrebama svoje porodice.
Za sve ove radnje uživa apsolutnu zaštitu vlasti Republike Srpske i vladajućeg SNSD-a, čiji je lider u ovoj opštini.
Radna mjesta – za načelnikovu porodicu
Nekadašnja Drvna industrija (DI) „Kalinovik“, nakon neuspješne privatizacije i u međuvremenu nagomilanih dugovanja, postala je 2008. godine vlasništvo Nove banke, koja je odmah odlučila da je proda na licitaciji i otkupi svoja potraživanja.
Rukovodstvo opštine Kalinovik je u tome vidjelo šansu za razvoj ove siromašne opštine. Bar tako je u javnosti predstavljana ideja da upravo lokalna zajednica kupi propalo preduzeće te da ulaganjem u proizvodnju otvori nova radna mjesta.
I pored skepse mnogih, naročito stručne javnosti, opština je 2010. odlučila podići kredit neophodan za realizaciju tog plana.
Sredstva u iznosu od 850 000 maraka obezbijeđena su putem kredita kod Investiciono-razvojne banke Republike Srpske (IRB).
Posrednik za ovaj kredit bila je upravo Nova banka. Ugovor o zajmu s IRB-om je potpisan 23.6.2010. godine.
U vlasništvo opštine dospjele su tako napuštene hale, manje-više upotrebljive mašine i druga sredstva.
Fabrika je kupljena za 650 000 maraka. Ostatak od 200 000 KM, kako je predviđeno prilikom odobravanja kredita, bio je planiran za pokretanje proizvodnje.
Proizvodnja, međutim, nikada nije pokrenuta.
Nakon provedenog stečajnog postupka DI „Kalinovik“ je 2012. godine izbrisana iz Centralnog registra hartija od vrijednosti uz konstataciju da „nema nikakvu imovinu“. Ovdje se uočava „mala“ kontraverza, s obzirom da u revizorskom izvještaju za 2013. piše da je opština vlasnik fabrike i da je izdaje u zakup.
Kamate skaču, cijene padaju
Iz izvještaja o zakupu prostora, u čiji smo posjed došli, vidi se da je fabrika od 2011. godine do danas promijenila veliki broj zakupaca. Cijena zakupa se kretala, međutim, od 1000 do 1500 maraka mjesečno.
Tako je s firmom „Drvo-commerce“ d.o.o. Pribinić, Teslić dana 1.7. 2011. godine zaključen ugovor o zakupu na period od jedne godine s mjesečnom zakupninom od 1000 maraka.
Naredne godine, 16. 5.2012. identičan ugovor, ali na 36 mjeseci, potpisan je s preduzećem „Stanišić“ d.o.o. Pale. Cijena zakupa na mjesečnom nivou ostala je identična.
Ugovor je krajem oktobra iste godine raskinut na zahtjev zakupca. Pilana je ugovorom od 24.4.2013. iznajmljena firmi „Drvoprodukt“ iz Ilijaša, na period od sedam mjeseci: ovog puta po cijeni mjesečnog zakupa od 1250 maraka.
Po istoj cijeni zakupa pilana je iznajmljivana i „Drvoproduktu“ iz Kalinovika.
I ovaj ugovor je ubrzo raskinut, a prostor je iznajmljen firmi „Steco Centar“ iz Bijeljine, ovog puta po cijeni od 1500 maraka.
Po istoj cijeni, iste prostore je u narednom periodu iznajmljivala i bijeljinska firma “12. juli“.
U navedenom izvještaju se zaključuje i da je „Drvoprodukt“ iz Kalinovika ostao dužan 6500 konvertibilnih maraka na ime neplaćenih zakupnina, a navode se i neizmireni dugovi firme „12 juli“.
Skupština opštine Kalinovik je 30.11.2017. godine donijela odluku kojom se formira Komisija za utvrđivanje uslova i vremena davanja u zakup DI „Kalinovik“ preduzeću „Stanišić“ iz Pala.
Nije ni dvjesta maraka za bacanje
U komisiju su imenovani Mileva Komlenović, tadašnja načelnica opštine, Radomir Deba Sladoje, tada zamjenik načelnika opštine i odbornik Duško Stanić.
Ugovor o zakupu je ubrzo potpisan i otpočela je proizvodnja peleta u nekadašnjoj DI „Kalinovik“.
Ubrzo po iznajmljivanju na ovoj adresi je registrovana firma „Zelengora“ d.o.o.
Firmu je osnovao vlasnik preduzeća „Stanišić“ d.o.o. koji je i zakupio prostor.
Međutim, od samog početka proizvodnje u Kalinoviku, malom mjestu čiji se svi stanovnici međusobno poznaju, postalo je javna tajna da je stvarni gazda nove peletare zapravo tadašnji zamjenik načelnika opštine Radomir Sladoje Deba.
U prilog ovim tvrdnjama ide i činjenica da je još tada na vrećama peleta otisnut njegov broj telefona. Pitali smo Sladoja kako se njegov broj našao na vrećama peleta.
„Jeste to moj telefon“, kaže Sladoje. „To je stavljeno greškom. To je stavljeno kada sam bio zamjenik načelnika, moj telefon i broj Stanišića i to smo mi skinuli, eto.“
Nakon Stanišića vlasnica „Zelengore“ d.o.o postala je već pomenuta načelnikova kćerka, dok je cijena zakupa prostora, naglo, s 1500 maraka pala na sadašnju cijenu od svega 200 maraka mjesečno.
Načelnik Kalinovika, međutim, kaže da tu ne vidi ništa sporno.
Dakle, ako se uračunaju kamate na kredit od 850 000 koje je opština za kupovinu DI „Kalinovik“ podigla od IRB-a i uzme i ukalkuliše zakupnina koju načelnikova kćerka plaća opštini, lako je zaključiti da će ova investicija biti isplativa za 400-500 godina.
Koliki su gubici građana Kalinovika, opštine u kojoj je u ovoj školskoj godini upisano svega troje učenika u osnovnu školu, nije lako izračunati.
(Impuls)
